به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین محمدرضا باقرزاده در برنامه این هفته تلویزیون اینترنتی پاسخ که از سوی «گروه شبهه شناسی مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات (حوزه‌های علمیه)» با عنوان «تحلیل و بررسی شبهات شبهات چالشی حوزه انقلاب اسلامی» برگزار شد، در ابتدا یک مدلی برای تحلیل و دستاوردهای انقلاب اسلامی و کارآمد بودن نظام ارائه داد و گفت: ما باید در ابتدا یک تحلیل درستی از کارآمدی داشته باشیم. کارآمدی را عرف جامعه به معنای دستیابی به اهداف معنی می‌کند و تا به عمق اهداف نرسیم نظام را ناکارآمد می‌داند. در حالی که تعریف کارآمدی «دستیابی به اهداف با توجه به امکانات و موانع» می‌باشد. مثلاً تحریم و ارزش‌های اعتقادی، جمعیت کشورها، استقلال طلبی، اسلامی زیستن، ارزش‌های انسانی مثل زیر بار ظلم نرفتن و از مظلوم دفاع کردن، جنگ‌ها و فتنه‌ها و… امکانات و موانعی بودند که بر سر راه انقلاب وجود داشتند.

عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، در بیان این مطلب که در صورت بقا حکومت پهلوی، آیا روند پیشرفت ایران بیشتر از زمان حال نبود، افزود: یکی از شرط‌های پیشرفت بحث «فرهنگی و خودباوری» است که در آن زمان وجود نداشت. ما زمانی که انقلاب کردیم هیچیک از مؤلفه‌های پیشرفت در ایران نبود. برخی تخیل می‌کنند، اگر کتاب خاطرات آنها را بخوانند به این مطلب می رسند. مثلاً فرهنگ ما در زمان طاغوت فرهنگ «ما نمی توانیم» بود. نظامی که در آن زمان حاکم بود نظام مصرف گرایی بود. انقلاب آمد و ما می‌توانیم و تولید گرایی را به ما یاد داد.

حجت الاسلام والمسلمین باقرزاده ادامه داد: یکی دیگر از شرط‌های رشد و پیشرفت داشتن ظرفیت سیاسی «استقلال در حاکمیت» است. این زرق و برق‌ها مثل ساختمان‌های بلند و توریستی بودن کشورهای عربی این نشان پیشرفت نیست، بلکه اینها ویترین کشورهای غربی هستند. با وجود شاه، ایران پیشرفت ژاپنی و چینی نمی‌کرد، مثل کشورهای حاشیه خلیج فارس می‌شد که نفت بدهد و امکانات و محصولاتشان را بگیرد. ظرفیت‌هایی که در ایران بعد از انقلاب وجود دارد مثل مباحث هسته‌ای یا توریست‌های پزشکی، دانش‌های نوین، مبارزه با کرونا که همه این روزنه‌های امید برای بعد از انقلاب است.